Savaş pezevenklerinin bizi Vietnam, Afganistan, Irak, Libya, Suriye ve şimdi de Ukrayna dahil olmak üzere birbiri ardına askeri fiyaskolara sürüklemek için kullandıkları kılavuz kitabı değişmiyor: "Özgürlük ve demokrasi tehdit altında." "Kötülük yok edilmeli." "İnsan hakları korunmalı." "Kurallara dayalı uluslararası düzen" ile birlikte "Avrupa'nın ve NATO'nun kaderi tehlikede." "Zafer kesin."

Sonuçlar da aynı. Gerekçeler ve anlatıların yalan olduğu ortaya çıktı. Neşe saçan öngörüler yanlış. Sözde adına savaştıklarımız da en az savaştıklarımız kadar alçaklar.

Rusya'nın Ukrayna'yı işgali bir savaş suçuydu, ancak NATO'nun genişlemesi ve ABD'nin 2014'te Ukrayna'nın demokratik yollarla seçilmiş Cumhurbaşkanı Viktor Yanukoviç'i deviren "Maidan" darbesini desteklemesiyle provoke edilmişti. Yanukoviç AB ile ekonomik entegrasyon istiyordu ama bunu Rusya ile ekonomik ve siyasi bağları koparmak pahasına yapmak istemiyordu. Savaş ancak Ukrayna'daki etnik Ruslara özerklik ve Moskova'nın korumasının yanı sıra ülkenin NATO'ya katılamayacağı anlamına gelen Ukrayna'nın tarafsızlığına izin veren müzakereler yoluyla çözülecektir. Bu müzakereler ne kadar gecikirse Ukraynalılar o kadar çok acı çekecek ve ölecektir. Şehirleri ve altyapıları enkaz haline gelmeye devam edecektir.

Amerikan çıkarlarına hizmet ediyor

Ancak Ukrayna'daki bu vekalet savaşı ABD çıkarlarına hizmet etmek üzere tasarlanmıştır. Silah üreticilerini zenginleştirmekte, Rus ordusunu zayıflatmakta ve Rusya'yı Avrupa'dan izole etmektedir. Ukrayna'ya ne olacağı önemsizdir.

Senato Cumhuriyetçi lideri Mitch McConnell, "Öncelikle, cephedeki dostlarımızı kendilerini savunmaları için donatmak, Rusya'nın ABD'yi tehdit etme kabiliyetini azaltmanın hem dolar hem de Amerikan yaşamı açısından çok daha ucuz bir yoludur" ifadelerini kullanıyor ve ekliyor:

"İkinci olarak, Ukrayna'nın kendi topraklarını etkili bir şekilde savunması, Çin tarafından tehdit edilen ortaklarımızın savunmalarını nasıl geliştirebileceğimiz konusunda bize dersler vermektedir. Tayvanlı üst düzey yetkililerin Ukrayna'nın Rusya'yı yenmesine yardımcı olma çabalarını bu denli desteklemesi şaşırtıcı değil. Üçüncüsü, Ukrayna'ya güvenlik yardımı için tahsis edilen paranın çoğu aslında Ukrayna'ya gitmiyor. Amerikan savunma üretimine yatırılıyor. Ukrayna'ya sağladığımız eski malzemelerin yerine ABD, silahlı kuvvetleri için yeni silah ve mühimmatları finanse ediyor. Açık konuşayım: Bu yardım Amerikalı işçiler için daha fazla istihdam ve Amerikan askerleri için daha yeni silahlar anlamına geliyor."

Bu bitmek bilmeyen savaşlarla ilgili gerçekler kamuoyunun bilincine sızdığı zaman, bu çatışmaları bir köle gibi destekleyen medya, haberlerini büyük ölçüde azaltıyor. Irak ve Afganistan'da olduğu gibi askeri fiyaskolar büyük ölçüde gözlerden uzakta devam ediyor. ABD yenilgiyi kabul ettiğinde, çoğu kişi bu savaşların yapıldığını bile zar zor hatırlıyor.

Bu askeri fiyaskoları organize eden savaş pezevenkleri yönetimden yönetime aktarılarak varlığına devam ediyor. Görevleri dahilinde, şirketler ve savaş endüstrisi tarafından finanse edilen düşünce kuruluşlarına (Project for the New American Century, American Enterprise Institute, Foreign Policy Initiative, Institute for the Study of War, Atlantic Council ve Brookings Institution gibi) yerleşiyorlar. Ukrayna savaşı kaçınılmaz sonucuna ulaştığında, bu Dr. Strangelove'lar Çin ile bir savaşın fitilini ateşlemeye çalışacaklardır. ABD Donanması ve ordusu zaten Çin'i tehdit ediyor ve kuşatıyor. Onları durdurmazsak Tanrı yardımcımız olsun.

ABD'yi savaşa sürüklüyorlar

Bu savaş pezevenkleri, ABD'yi dünyanın kurtarıcısı olarak gösteren pohpohlayıcı anlatılarla bizi birbiri ardına çatışmalara sürüklüyorlar. Yenilikçi olmalarına bile gerek yok. Söylemler eski kılavuz kitaplarından alınma. Biz de safça yemi yutuyor ve bayrağı -bu kez mavi ve sarı- kucaklayarak kendi intiharımızın bilinçsiz aracıları oluyoruz.

İkinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinden bu yana hükümet, federal bütçenin yüzde 45 ila 90'ını geçmiş, mevcut ve gelecekteki askeri operasyonlar için harcamıştır. Bu, ABD hükümetinin süreklilik arz eden en büyük faaliyetidir. Bu savaşların rasyonel ya da sağduyulu olup olmadığı -en azından savaş pezevenkleri için- önemli olmaktan çıkmıştır. Savaş endüstrisi Amerikan imparatorluğunun bağırsaklarında metastaz yaparak imparatorluğun içini boşaltıyor. ABD yurt dışında tahkir ediliyor, borç batağında boğuluyor, yoksullaşmış bir işçi sınıfına sahip ve çürümüş bir altyapının yanı sıra kalitesiz sosyal hizmetler de sırtında yük durumunda.

Rus ordusunun -moral bozukluğu, kötü idare, modası geçmiş silahlar, firarlar, askerleri küreklerle savaşmaya zorlayan mühimmat eksikliği ve ciddi erzak sıkıntısı nedeniyle- aylar önce çökmesi gerekmiyor muydu? Putin'in iktidardan uzaklaştırılması gerekmiyor muydu? Yaptırımların rubleyi bir ölüm sarmalına sürüklemesi gerekmiyor muydu? Rus bankacılık sisteminin uluslararası para transfer sistemi SWIFT'ten koparılmasının Rus ekonomisini felce uğratması gerekmiyor muydu? Rus ekonomisine yönelik bu saldırılara rağmen nasıl oluyor da Avrupa ve ABD'deki enflasyon oranları Rusya'dakinden daha yüksek?

Savaşa farklı yönden bakmak

ABD, AB ve diğer 11 ülke tarafından taahhüt edilen yaklaşık 150 milyar dolarlık sofistike askeri donanım, mali ve insani yardımın savaşın gidişatını değiştirmesi gerekmiyor muydu? Nasıl oldu da Almanya ve ABD'nin sağladığı tankların belki de üçte biri, övünülen karşı saldırının başlangıcında Rus mayınları, topları, tanksavar silahları, hava saldırıları ve füzeleri tarafından hızla kömürleşmiş metal yığınlarına dönüştürüldü? Başlangıçta "bahar taarruzu" olarak bilinen bu son Ukrayna karşı taarruzunun Rusya'nın ağır tahkimatlı cephe hatlarını delip geçmesi ve büyük toprak parçalarını geri kazanması gerekmiyor muydu? On binlerce Ukraynalı askerin hayatını kaybetmesini ve Ukrayna ordusunun insanları zorla askere almasını nasıl açıklayabiliriz? CNN ve MSNBC gibi kanallarda analist olarak görev yapan emekli generallerimiz ve eski CIA, FBI, NSA ve İç Güvenlik yetkilileri bile saldırının başarılı olduğunu söyleyemiyor.

Peki ya korumak için savaştığımız Ukrayna demokrasisi? Ukrayna parlamentosu 2014 darbesinden üç gün sonra Rusça da dahil olmak üzere azınlık dillerinin resmi kullanımını neden iptal etti? Şubat 2022'deki Rus işgalinden önce Donbass bölgesinde etnik Ruslara karşı sekiz yıl süren savaşı nasıl rasyonalize edebiliriz? Geçen yıl Rusya'nın işgali gerçekleşmeden önce 14 bin 200'den fazla insanın öldürülmesini ve 1,5 milyon insanın yerinden edilmesini nasıl açıklayacağız?

Devlet Başkanı Volodymyr Zelensky'nin, aralarında Ukrayna meclisindeki sandalyelerin yüzde 10'una sahip olan Muhalefet Yaşam Platformu ile birlikte Shariy Partisi, Naşi, Muhalefet Bloğu, Sol Muhalefet, Sol Güçler Birliği, Devlet, Ukrayna İlerici Sosyalist Partisi, Ukrayna Sosyalist Partisi, Sosyalistler Partisi ve Volodymyr Saldo Bloğu'nun da bulunduğu 11 muhalefet partisini yasaklama kararını nasıl savunacağız? Zelensky, Svoboda ve Sağ Sektör partilerinden faşistlerin yanı sıra Bandera'cı Azov Taburu ve diğer aşırılık yanlısı milislerin gelişmesine izin verirken, çoğu solda yer alan bu muhalefet partilerinin yasaklanmasını nasıl kabul edebiliriz?

Ukrayna'da yaşayanların yüzde 30'unun Rusça konuştuğu göz önüne alındığında, Ukrayna'yı kasıp kavuran Rus karşıtı tasfiyeler ve sözde "beşinci kol" tutuklamaları ile nasıl başa çıkacağız? Zelensky hükümeti tarafından desteklenen ve LGBTQ topluluğunu, Roman nüfusu ve anti-faşist protestocuları taciz edip saldıran ve belediye meclisi üyelerini, medya kuruluşlarını, sanatçıları ve yabancı öğrencileri tehdit eden neo-Nazi gruplara nasıl yanıt vereceğiz? Kiev ve Moskova'nın bir barış anlaşmasını müzakere etmenin eşiğinde olmalarına rağmen, ABD ve Batılı müttefiklerinin savaşı sona erdirmek için Rusya ile müzakereleri engelleme kararını nasıl onaylayabiliriz?

1989'da Sovyetler Birliği'nin dağılması sırasında Doğu ve Orta Avrupa'da haberler yapmıştım. O zamanlar NATO'nun modasının geçtiğini varsayıyorduk. Sovyet Devlet Başkanı Mikhail Gorbaçov, Washington ve Avrupa ile güvenlik ve ekonomi alanında anlaşmalar önerdi. Dışişleri Bakanı James Baker, Batı Almanya Dışişleri Bakanı Hans-Dietrich Genscher ile birlikte Gorbaçov'a NATO'nun birleşik Almanya sınırlarının ötesine genişletilmeyeceği konusunda güvence verdi. Soğuk Savaş'ın sona ermesinin Rusya, Avrupa ve ABD'nin artık ordularına büyük kaynaklar aktarmak zorunda kalmayacağı anlamına geldiğini safça düşündük.

Ancak sözde "barış getirisi" bir hayalden ibaretti.

Rusya'yı düşmanlığa zorlamak

Eğer Rusya düşman olmak istemiyorsa, düşman olmaya zorlanacaktı. Savaş pezevenkleri Rusya'yı bir tehdit olarak göstererek eski Sovyet cumhuriyetlerini NATO'ya dahil ettiler. Bugün Polonya, Macaristan, Çek Cumhuriyeti, Bulgaristan, Estonya, Letonya, Litvanya, Romanya, Slovakya, Slovenya, Arnavutluk, Hırvatistan, Karadağ ve Kuzey Makedonya'nın dahil olduğu NATO'ya katılan ülkeler, genellikle Batı'dan aldıkları on milyonlarca dolarlık kredilerle ordularını NATO askeri donanımıyla uyumlu hale getirdiler. Bu da silah üreticilerine milyarlarca dolar kâr sağladı.

Sovyetler Birliği'nin çöküşünün ardından Doğu ve Orta Avrupa'da NATO'nun genişlemesinin gereksiz ve tehlikeli bir provokasyon olduğu evrensel olarak anlaşılmıştı. Jeopolitik açıdan hiçbir anlam ifade etmiyordu. Ama ticari açıdan anlamlıydı. Zira savaş bir ticarettir.

WikiLeaks tarafından ele geçirilen ve yayınlanan 1 Şubat 2008 tarihli, Moskova'dan yazılan ve Genelkurmay Başkanları, NATO-Avrupa Birliği İş Birliği Kooperatifi, Ulusal Güvenlik Konseyi, Rusya Moskova Siyasi Kolektifi, Savunma Bakanı ve Dışişleri Bakanı'na gönderilen gizli bir diplomatik telgrafta, NATO'nun genişlemesinin Rusya ile özellikle Ukrayna konusunda çatışma riski taşıdığı konusunda kesin bir anlayış vardı:

"Rusya sadece [NATO tarafından] kuşatıldığını ve Rusya'nın bölgedeki etkisini zayıflatma çabalarını algılamakla kalmıyor, aynı zamanda Rus güvenlik çıkarlarını ciddi şekilde etkileyecek öngörülemez ve kontrolsüz sonuçlardan da korkuyor. Uzmanlar Rusya'nın özellikle Ukrayna'da NATO üyeliği konusunda yaşanan ve etnik Rus toplumunun büyük bir kısmının üyeliğe karşı olduğu güçlü bölünmelerin şiddet veya en kötü ihtimalle iç savaş içeren büyük bir bölünmeye yol açabileceğinden endişe ettiğini söylüyorlar. Böyle bir durumda Rusya'nın müdahale edip etmeyeceğine karar vermesi gerekecek ki bu da Rusya'nın yüzleşmek istemeyeceği bir karar.

Carnegie Moskova Merkezi Direktör Yardımcısı Dmitri Trenin, NATO üyeliği arayışının tetiklediği duygu ve nevralji düzeyi göz önüne alındığında, Ukrayna'nın uzun vadede ABD-Rusya ilişkilerinde potansiyel olarak en istikrarsızlaştırıcı faktör olduğu yönündeki endişesini dile getirdi. (...) Üyelik Ukrayna iç siyasetinde bölücü bir rol oynamaya devam ettiğinden, Rusya'nın müdahalesi için bir fırsat yarattı. Trenin, Rus müesses nizamı içindeki unsurların müdahaleye teşvik edileceği, ABD'nin muhalif siyasi güçleri açıktan teşvik edeceği ve ABD ile Rusya'yı klasik bir çatışma pozisyonunda bırakacağı endişesini dile getirdi."

Eğer Batı ittifakı NATO'yu Almanya sınırlarının ötesine genişletmeme sözünü tutmuş olsaydı ve Ukrayna tarafsız kalsaydı, Rusya'nın Ukrayna'yı işgali gerçekleşmeyecekti. Savaş pezevenkleri NATO'nun genişlemesinin olası sonuçlarını biliyorlardı. Ancak savaş, Rusya ya da Çin ile nükleer bir kıyamete yol açsa bile, onların tek amacıdır.

En tehlikeli düşmanımız Putin değil, savaş endüstrisidir.

Chris Hedges tarafından kaleme alınan ve Salon'da yayınlanan bu değerlendirme Mepa News okurları için tercüme edilmiştir. Değerlendirmede yer alan ifadeler yazarın kendi görüşleridir ve Mepa News'in editöryel politikasını yansıtmayabilir.