Mahmud Esad Coşan kimdir?

Çanakkale’nin Ayvacık ilçesine bağlı Ahmetçe köyünde doğdu. Babası Halil Necati Efendi, annesi Şadiye Hanım’dır. Büyük dedesi Molla Abdullah tahsilini İstanbul’da tamamlamış, Nakşibendî-Hâlidî şeyhi Gümüşhânevî’ye intisap etmiştir. İstanbul’da Fâtih medreselerinden icâzet alan dedesi Molla Mehmed, I. Dünya Savaşı’nda cephede yaşamını yitirmiştir.

Babası Halil Necati Efendi ailesiyle birlikte 1942 yılında İstanbul’a gelip İstanbul Müftülüğü’nde göreve başladı. Mahmut Esad ilk ve orta öğreniminden sonra girdiği İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Arap-Fars Filolojisi Bölümü’nden 1960’ta mezun oldu.

Aynı yıl Ankara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi’nde Klasik Dinî Türkçe Metinler Kürsüsü’ne asistan olarak tayin edildi. Hatiboğlu Muhammed ve Eserleri adlı teziyle 1965’te doktor, Hacı Bektâş-ı Velî: Makālât adlı çalışmasıyla 1973’te doçent, Matbaacı İbrâhîm-i Müteferrika ve Risâle-i İslâmiyye isimli takdim teziyle 1982’de profesör unvanını aldı. Ankara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi’nde, 1967-1968 öğretim yılında yine Ankara’da bir özel yüksek okulda, 1977-1980 yıllarında Sakarya Devlet Mimarlık Mühendislik Akademisi’nde çeşitli dersler okuttu.

1987’de kendi isteğiyle emekliye ayrıldı. Esad Coşan, henüz orta öğretim yıllarında iken babasının yanında Nakşibendî-Hâlidî şeyhlerinden Serezli Hasib Efendi ve Abdülaziz Bekkine’nin sohbetlerine katılırdı. Bekkine’nin vefatından sonra Mehmet Zâhit Kotku’ya intisap etti. 1960’ta şeyhinin kızıyla evlendi ve bu evlilikten iki kızı, bir oğlu oldu.

1977’den itibaren şeyhinin emriyle İskender Paşa Camii’nde pazar günleri Gümüşhânevî’nin Râmûzü’l-ehâdîs’ini okutmaya başlayan Coşan, aynı yıllarda kış aylarında Ankara Hacı Bayrâm-ı Velî Camii’nde haftanın belli günlerinde Râmûzü’l-ehâdîs’e devam etti. Yine o yıllarda Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı ek hizmet binası olarak kullanılan Ulus’taki Ankara Palas Oteli’nde özellikle üniversite öğrencilerine yönelik Türk edebiyatı ve Osmanlıca seminerleri düzenledi.

Devlet Planlanma Teşkilâtı’nca oluşturulan komisyonda yer aldı ve Türkiye’nin Mânevî Kalkınma Raporu’nu hazırladı. Mehmet Zâhit Kotku’nun vefatının (1980) ardından onun yapmış olduğu hizmetleri devam ettirdi. Bu maksatla oluşturduğu ders ve sohbet halkalarının yanı sıra medya alanında da faaliyet gösterdi.

Bu çerçevede yayımlanmasına öncülük ettiği İslâm, Kadın ve Aile, İlim ve Sanat, Gülçocuk, Panzehir gibi haftalık ve aylık dergilerde başyazılar yazdı. Sağduyu adlı günlük gazetenin, ulusal ve uluslararası frekansta yayın yapan Akra FM radyosunun ve yerel yayın yapan Ak TV’nin kurulmasında rol aldı, buralarda periyodik konuşmalar yaptı. Çeşitli vakıf ve derneklerin oluşumuna katkı sağladı.

Hakyol Eğitim Yardımlaşma ve Dostluk Vakfı, İlim Kültür ve Sanat Vakfı, Sağlık Vakfı, İlim Kültür, Ahlâk ve Çevre Derneği ile Hanımlar Derneği bunlardan bazılarıdır. Hakyol Vakfı bünyesinde İstanbul’da bir hadis enstitüsü, Ankara’da da fıkıh enstitüsü kurdurdu. Ancak ülkedeki siyasal ortamın elverişsiz şartlarının faaliyetlerini engellemesi üzerine 1998’de Avustralya’ya gidip yerleşti. Burada birçok cami, kültür merkezi ve kurumların açılmasına öncülük etti.

Bir cami açılışına giderken Dubbo şehri yakınlarında geçirdiği trafik kazasında damadı Ali Yücel Uyarel’le birlikte 4 Şubat 2001 tarihinde hayatını kaybetti. 8 Şubat 2001’de İstanbul’a getirilen naaşları ertesi gün Fâtih Camii’nde kılınan cenaze namazının ardından Eyüpsultan Mezarlığı’na defnedildi.

Eserleri. 1. Hacı Bektâş-ı Velî: Makālât (İstanbul 1982). Doçentlik tezinin bu neşri Makālât’ın nesir kısmıyla Arapça bölümünün tercümesini içerir. Çalışmanın Hacı Bektâş-ı Velî’nin hayatı ve tarikatıyla ilgili bölümü Coşan’ın araştırma notları ilâve edilerek Hacı Bektâş-ı Velî ve Bektâşîlik (İstanbul 2013), Makālât’ın metni ise Necdet Yılmaz tarafından sadeleştirilerek Makâlât-ı Hacı Bektâş-ı Velî (İstanbul 2013) adıyla yayımlanmıştır. 2. Hatiboğlu Muhammed ve Eserleri (İstanbul 2008). 3. Akademik Makaleler (İstanbul 2008). Coşan’ın dil, tarih, edebiyat, tasavvuf ve kültür alanlarında çeşitli dergilerde çıkan toplam on sekiz makalesinden oluşmaktadır. 4. Tarihî ve Tasavvufî Şahsiyetler (İstanbul 2008). Bazı konferans ve konuşmalarından derlenmiştir. 5. İstanbul’un Fethi ve Fâtih (İstanbul 2009). Fetihle ilgili konferans ve konuşmalarını içerir. 6. Dilimiz ve Kültürümüz (İstanbul 2009). Özel Yükseliş Koleji ve Sakarya Devlet Mimarlık Mühendislik Akademisi’nde verdiği Türk dili ve edebiyatı dersleri için hazırladığı notlardan ibarettir. 7. Matbaacı İbrâhîm-i Müteferrika ve Risâle-i İslâmiyye (İstanbul 2010). İbrâhim Müteferrika hakkında bazı bilgilerle Risâle-i İslâmiyye’nin transkripsiyonlu metnin, tıpkıbasımı ve Necdet Yılmaz’ın yaptığı sadeleştirmeden oluşur. Yayımlanmasına öncülük ettiği dergilerdeki başyazıları Başmakaleler adıyla beş ciltte toplanmıştır (I-IV, İstanbul 2011; V, İstanbul 2008). Bunların dışında Coşan’ın konferansları, konuşmaları ve radyo sohbetlerinin çözümlerinden, hac hâtıraları, biyografiler, tasavvuf, edebiyat, İslâm ve hayata dair yazılarından meydana gelen otuza yakın kitabı bulunmaktadır. Ayrıca Fuzûlî’nin Maṭlaʿu’l-iʿtiḳād fî maʿrifeti’l-mebdeʾi ve’l-meʿâd adlı eserini Kemal Işık’la birlikte Türkçe’ye tercüme etmiştir (Ankara 1962).

Kaynak: TDV İslam Ansiklopedisi

BİBLİYOGRAFYA

H. Ali Erkaya, Prof. Dr. M. Es‘ad Coşan (Rh. A.) Hocamızın Ardından, Ankara 2001; M. Emin Yaşar, “İskenderpaşa Cemaati”, Modern Türkiye’de Siyasî Düşünce: İslamcılık (haz. Yasin Aktay), İstanbul 2004, s. 322-340; Emin Yaşar Demirci, Modernisation Religion and Politics in Turkey: The Case of The İskenderpaşa Community, İstanbul 2008, tür.yer.; Zülfikar Güngör, “İlim ve Gönül Dünyamızdan Kayan Yıldız: Prof. Dr. Mahmud Es‘ad Coşan Hocamız”, Tasavvuf, sy. 6, Ankara 2001, s. 9-17; Necdet Yılmaz, “İman ve Aksiyon Adamı Olarak Prof. Dr. M. Es‘ad Coşan”, İslâmî Edebiyat İlmî Bülteni, sy. 2, İstanbul 2003, s. 46-52.