Andreas Umland ve Hugo von Essen | Politico | Tercüme: Mepa News
Yıllar içinde Pekin ve Moskova yavaş yavaş, sadece Ukrayna ve Tayvan'ın statüsünü değil, mevcut dünya düzenini de gözden geçirme arzusuyla birbirine bağlı, Amerikan ve liberalizm karşıtı bir küresel cephe oluşturdu.
Dolayısıyla Rusya, ekonomisini ayakta tutabilecek ve Ukrayna'ya karşı savaşını uzun yıllar sürdürebilecek Çin'den önemli ölçüde - ve muhtemelen daha da büyük - yardım almaya devam edebilir.
Elbette Pekin'in çıkarları Moskova'nınkinden çeşitli açılardan farklılık göstermeye devam ediyor. Çin'in Rusya'ya daha fazla destek vermesi, Batı'nın bankalarına ve şirketlerine yönelik yaptırımları genişletmesi halinde zaten krize meyilli olan ekonomisi için riskli. Ve 2022'nin ortalarından bu yana ilk kez, bu yılın Mart ve Nisan aylarında Çin'in Rusya'ya ihracatı bir önceki yılın aynı aylarına kıyasla düşerek artan temkinliliği ve ABD'nin artan baskısı nedeniyle Rus ithalatçıların karşılaştığı ödeme sorunlarını yansıttı.
Ancak bu tür gelişmelere rağmen Pekin'in resmi pasifist söylemine şüpheyle yaklaşmalıyız. Ülkenin Rusya'ya verdiği uzun soluklu sistematik destek, çatışmanın devam etmesinde ve bunun ekonomik ve jeopolitik avantajlarından yararlanılmasında bir çıkar olduğunu gösteriyor.
Ne de olsa Avrupa'daki savaş Batı kaynaklarını meşgul ediyor ve Washington'un dikkatini Pekin'in dünyanın diğer bölgelerindeki faaliyetlerinden uzaklaştırıyor. Rusya'nın Çin'e bağımlılığı zaten yüksek ve Çinli şirketler Rusya'nın eski Batılı ticaret ve yatırım ortaklarının yerini aldıkça bu bağımlılık artmaya devam ediyor.
Aslında, Çin'in Rusya karşısındaki göreceli gücü her savaş ayında daha da artıyor. Rus silah endüstrisinin gelişen silah ve mühimmat üretimi, gerçek bir ekonomik düşüşü maskeleyen sözde bir büyüme yaratırken, Çin ekonomisi de - zorluklarla sarsılsa da - büyümeye devam ediyor. Çin aynı zamanda Rusya'dan ucuz hammadde ithal edebiliyor ve tüketim mallarını bu ülkeye akıtıyor.
Buna ek olarak Moskova, en son askeri teknolojilerinin Çin'e transfer edilmesine de yavaş yavaş izin veriyor. Düpedüz bir vasal devlet olmasa da Rusya'nın Pekin'in artan taleplerini karşılamaktan başka seçeneği yok. Bu ister enerji fiyatlarında indirim, ister Çin'in Orta Asya'daki varlığı, isterse de Çin'in Güney ve Doğu Asya'daki hegemonik emellerine destek söz konusu olsun devam edecek bir süreç.
Bu arada Pekin, Moskova'nın Ukrayna'da ne tamamen kazanmasını ne de kaybetmesini istiyor. Çin'in desteğiyle kazanılacak bir Rus zaferi Moskova'yı güçlendirirken Batı'yı Pekin'den derinden uzaklaştıracaktır. Rusya'nın yenilgisi ise Putin rejimini istikrarsızlaştıracak ve siyasi dönüşümünü hatta yıkımını tetikleyebilecektir. Bu da Çin'in ucuz enerjiye, Rus pazarlarına, Kuzey Kutbu'na ve askeri-teknolojik sırlara erişiminin azalmasına ve ABD ile uzun vadeli stratejik rekabetinde birincil ortağını kaybetmesine yol açabilir.
Bu çıkarlar göz önünde bulundurulduğunda, Çin'in barış çağrılarını ciddiye almamak gerekir. On yılı aşkın bir süredir Pekin, Rusya'yı destekleyerek Nükleer Silahların Yayılmasını Önleme Anlaşması (NPT) kapsamındaki yükümlülüklerini açıkça ihlal etmektedir. Büyük ölçüde unutulan Çin, Ukrayna'nın egemenliğine ve sınırlarına saygı duyduğunu hem 1994 yılında Ukrayna'nın NPT'ye katılımıyla hem de 2013 yılında tamamen onaylanan Çin-Ukrayna Dostluk Anlaşması'nın bir parçası olarak ilan etti. Ancak 2014'ten bu yana Pekin'in sahte tarafsızlığı - ve Moskova'ya sağladığı ekonomik yardım - Rusya'nın Avrupa'daki devlet sınırlarını radikal bir şekilde revize etmesinde çok önemli bir rol oynadı.
Daha da kötüsü, Rusya'nın Ukrayna'ya karşı soykırım savaşı devam ederken, Pekin özür dileyen söylemlerine daha fazla retorik destek sağlıyor. Örneğin Moskova'nın sözde "meşru güvenlik kaygıları" ve Kremlin'in "bölünmez güvenlik" kavramını kendi dış politikasının merkezi bir parçası olarak kasıtlı bir şekilde (yanlış) yorumlaması ve hem Ukrayna'daki savaştan hem de Hint-Pasifik'teki gerilimlerden Batı'yı sorumlu tutması buna dahildir.
Pekin'in Batı ile ilişkilerindeki olumsuz yansımalara ve olası ekonomik sonuçlarına rağmen Moskova'yı desteklemek için ne kadar ileri gittiği dikkat çekicidir. Ülke şu anda ABD ile artan bir ticaret savaşı riskiyle karşı karşıya.
Bugün Pekin ve Moskova, İran, Kuzey Kore veya Suriye gibi kötü şöhretli başıboş devletleri de içeren birleşik, zorlu ve istikrarlı bir anti-demokratik, anti-Amerikan koalisyon imajı çiziyor. Ancak bu gayrı resmi ittifakta çatlaklar olabileceği de aşikar. Örneğin, Rusya'nın cesaretlenmiş bir Kuzey Kore ile artan bağları, Pekin'in Kuzey Kore'yi kontrol etmek için uzun süredir mücadele ettiği gibi, zor bir menage-á-trois'e yol açabilir.
Son olarak, Matthew Kroenig'in "Büyük Güç Rekabetinin Dönüşü" adlı kitabında özetlediği gibi, otokratik rejimlerin iç ve dış ilişkilerinde istikrarsızlıktan muzdarip olduğunu unutmamak gerekir. Dünya tarihi, hukukun üstünlüğü ve çoğulculuğa sahip açık siyasi sistemlerin ülke içinde ve düşmanlarla uluslararası çatışmalar ve yabancı müttefiklerle gerilimlerle başa çıkmada daha etkili olduğunu göstermektedir.
Bu çerçevede Batı'nın kararlılığını ve birliğini koruması önemlidir. Somut anlamda bu, Ukrayna'ya ihtiyaç duyduğu tüm desteğin bugünden sağlanması anlamına gelmektedir. Ukrayna'nın Batı'nın desteğiyle savaş alanında kazanacağı bir zafer ve ülke topraklarının yeniden kazanılması, Rusya ve Çin'in revizyonizmini kontrol altına almanın en iyi yolu olacaktır.
Politico'da yayınlanan bu analiz Mepa News okurları için Türkçeleştirilmiştir. İçerikte yer alan ifadeler yazarların kendi görüşleridir ve Mepa News'in editöryel politikasını yansıtmayabilir.