Lityum, bakır ve nadir toprak elementleri gibi kritik mineraller, gelişmiş mikroçiplerden yeşil enerji dönüşümüne kadar, küresel ekonominin ve bildiğimiz modern yaşamın evrimi için çok önemli girdiler haline gelmiştir. Bu madenler aynı zamanda, her ikisi de bu tür kritik madenlere erişim sağlamayı teknolojik ve dolayısıyla jeopolitik nüfuz arayışlarının merkezinde gören ABD ve Çin arasında yoğun bir rekabetin kaynağı haline gelmiştir. Bu rekabetin önemli bir unsuru olarak ortaya çıkan bir ülke, kritik mineral zenginliği ve Doğu ile Batı arasındaki dış politika dengesi, Pekin ile Washington arasındaki bu teknolojik mücadelenin nasıl sonuçlanacağına dair kilit göstergeler olarak hizmet edebilecek olan Kazakistan'dır.

Kazakistan jeopolitik rekabete ve büyük güçler arasındaki manevralara yabancı değil. Tarihsel olarak Rusya'nın yanında yer alan Kazakistan, Sovyetler Birliği'nden bağımsızlığını ancak 1990'ların başında kazanmıştır. Kazakistan'daki büyük petrol, doğal gaz ve uranyum yatakları Batı'nın dikkatini çekmiş, ABD ve Avrupalı şirketler enerji kaynaklarını Rusya'nın yörüngesinden çıkarıp küresel pazarlara taşımak için ülkeye milyarlarca dolar yatırım yapmıştır. Bu durum Kazakistan'ın Orta Asya'da lider bir ekonomik oyuncu haline gelmesini ve Batı ile bağlar kurmasını sağlarken Moskova ile de güçlü bir iş ilişkisi kurmasını sağladı.

Çin'in ekonomik yükselişi, Pekin'in enerjiye aç ekonomisini beslemek için Kazakistan'ın geniş doğal kaynaklarına ilgi göstermesiyle karışıma yeni bir oyuncu getirdi. Çin Devlet Başkanı Xi Jinping'in 2013 yılında Kazakistan'ın başkenti Astana'yı ziyareti sırasında küresel altyapı ve ticaret stratejisini resmen duyurmasıyla ülke, Çin'in Kuşak ve Yol Girişimi için hayati bir bağlantı haline geldi. Çin, hem bir kaynak varış noktası hem de Avrupa ve ötesine ticaret için transit koridor olarak Kazakistan'da kara yolu, demir yolu ve boru hattı gelişimine büyük yatırım yaptı.

Ülkenin geniş Avrasya süper kıtasının ortasındaki coğrafi konumu ve başlıca bölgesel ve küresel oyuncularla olan ekonomik bağları, Kazakistan'ın doğu ve batı güç merkezleri arasında bir denge kurmayı amaçlayan "çok sektörlü" dış politikasına yansımıştır. Kazakistan aynı zamanda Rusya ve Çin'in de dahil olduğu Şanghay İşbirliği Örgütü'nün (ŞİÖ) bir üyesi ve ABD ile beş Orta Asya ülkesi arasındaki C5+1 girişiminin (ve AB, Japonya ve diğer kuruluşlarla benzer girişimlerin) önde gelen bir üyesidir. Ülke aynı zamanda Avrupa ve Asya arasındaki ticari bağlantıyı artırmayı amaçlayan Trans-Hazar Uluslararası Ulaşım Rotası'nın (TITR) kritik bir düğümü olarak hizmet vermektedir.

Küresel jeopolitik bağlam, kaynaklar ve ticaret söz konusu olduğunda Kazakistan'ın "salıncak oyuncu" olarak önemini daha da artırmıştır. Rusya'nın 2022'de Ukrayna'yı geniş çaplı işgali, Avrupa'nın Rus enerjisine olan bağımlılığını azaltma çabalarını hızlandırdı. Avrupa'nın doğu periferisindeki Hazar bölgesi, çeşitlendirme için kilit bir kaynak olacaktır. Kazakistan petrol ihracatını Avrupa'ya giden boru hatlarına bağlarken, TITR hem ABD'nin hem de AB'nin, Rusya'ya enerji sağlayıcısı ve Avrasya transit merkezi olarak bağımlılıktan kurtulmanın bir yolu olarak büyük ilgisini çekmiştir.

Bu arada, iklim değişikliğinin yıkıcı etkileri ve küresel enerjinin yenilenebilir enerji biçimlerine geçişini desteklemek için kritik minerallere duyulan ihtiyaç, bir dizi oyuncunun Kazakistan'a olan ilgisini artırdı. 2015'te başlatılan C5+1 diplomatik platformunu temel alan ABD, geçen yıl BM Genel Kurulu çerçevesinde Başkan Joe Biden ile beş Orta Asyalı lider arasında ilk kez düzenlenen devlet başkanları zirvesine ev sahipliği yaptı. Bu zirve sırasında, Kazakistan'ın hayati bir bağlantı görevi gördüğü kritik bir mineral diyaloğu başlatıldı ve çalışma düzeyinde takip edildi. Ülke ayrıca AB ve Birleşik Krallık ile kritik mineraller konusunda milyarlarca dolarlık işbirliği anlaşmaları imzaladı.

Ancak Çin, kritik mineral yatırımları ve ticareti söz konusu olduğunda Kazakistan'da hala önemli bir oyuncu olmaya devam ediyor ki bu da Pekin'in bu tür minerallerin küresel tedarik zincirindeki baskın rolüyle uyumlu. Kritik minerallerin sadece yeşil enerjiye geçişte değil, aynı zamanda yarı iletkenler ve diğer teknolojik kullanımlarda da oynadığı önem göz önüne alındığında, bu durum Washington için önemli bir endişe kaynağıdır. Pekin'in 2010 yılında Japonya 'ya REE ihracatına geçici ambargo koyması ve geçen yıl galyum ve germanyum ihracatını kontrol altına alması gibi siyasi amaçlarla bu tedarik zincirinden yararlanma isteği, ABD ve müttefiklerinin kritik mineral tedarikini daha dost ülkelere yönlendirme ihtiyacını daha da artırmıştır.

Bu da bizi Kazakistan'ın oynadığı eşsiz ve potansiyel olarak çok önemli role geri götürüyor. Ülke, ABD'nin AB ülkeleri, Avustralya, Japonya ve Güney Kore gibi Batılı ya da Batı yanlısı müttefik blokuna dahil edilemese de, Kazakistan'ın dış politika yöneliminin pragmatik olduğu ve Çin ve Rusya gibi ülkelerle ekonomik, diplomatik ve güvenlik alanlarında ilişki kurmaya devam ederken bile Batı ile çalışmaya istekli olduğu kanıtlanmıştır. Örneğin Astana kısa bir süre önce üyeleri arasında enerji ve güvenlik iş birliğini teşvik eden bir ŞİÖ zirvesine ev sahipliği yaparken, ülke aynı zamanda kendi yaptırımlarını uygulamaktan kaçınsa da Rusya'yı hedef alan Batı yaptırımlarına uyuyor.

Tüm bunlar göz önünde bulundurulduğunda, ABD'nin Kazakistan'ın çok yönlü dış politikasını kabul etmesi ve buna karşı çıkmak yerine bunun içinde çalışması yerinde olacaktır. Kazakistan giderek artan bir şekilde orta güç rolünü üstlenmekte ve büyük küresel oyuncularla ilişkilerini dengelemek için stratejik konumundan yararlanmaktadır. Coğrafi konumu göz önüne alındığında, Kazakistan'ın Çin, Rusya veya diğer Batılı olmayan oyuncularla ilişkilerini terk etmesi veya önemli ölçüde zayıflatması pek olası değildir. Bununla birlikte, Kazak hükümeti -özellikle 2019'da Cumhurbaşkanı Kasım Cömert Tokayev'in seçilmesinden bu yana- ekonomik kalkınmayı ve bölgesel bağlantıyı kolaylaştıran ve aynı zamanda ülkeyi küresel enerji dönüşümünde önemli bir oyuncu olarak konumlandıran önlemlere karşı son derece duyarlı olduğunu kanıtladı.

Dolayısıyla, ABD'nin Kazakistan'la yaptırımlar ve Jackson-Vanik değişikliğinin sürdürülmesi gibi ters etki yaratan sopalar yerine yatırım ve teknolojik işbirliği gibi yapıcı teşvikleri vurgulaması daha etkili olacaktır. Soğuk Savaş döneminden kalma bu yaptırımlar ekonomik, ticari ve siyasi bağları kısıtlamıştır. ABD ve Batılı ortakları, Kazakistan'ın dengeli bir dış politikaya olan bağlılığını desteklerken, daha fazla ekonomik iş birliğini desteklemek için hem üst düzey hem de çalışma düzeyinde kendi diplomatik ziyaretlerini, diyaloglarını ve zirvelerini geliştirebilirler. Ayrıca Astana'nın bölgedeki güvenlik istikrarsızlıklarıyla mücadele etmek ve ara buluculuk yapmak için sarf ettiği diplomatik çabaları da destekleyebilirler.

Bu yaklaşımın izlenmesi halinde Kazakistan sadece ABD'nin küresel enerji dönüşümünü kolaylaştırmasına yardımcı olmakla kalmayıp -ki bu Avrupa için enerji güvenliğini artırırken aynı zamanda kritik madenler için istikrarlı bir tedarik zinciri sağlamayı da içeriyor- aynı zamanda Washington'un Pekin ile olan daha geniş jeopolitik rekabetindeki konumunu güçlendirmede de oldukça etkili bir rol oynayabilir. ABD ve Çin arasındaki bu rekabet kızışırken, hangi ülke Kazakistan'ın dış politika dengesindeki nüansları daha iyi manipüle edebilirse, kritik kaynaklara, kıtalararası ticarete ve bu tür bir erişimin gerektireceği tüm stratejik faydalara erişimin kilidini açabilir.

National Interest'te yayınlanan bu değerlendirme Mepa News okurları için Türkçeleştirilmiştir. Değerlendirmede yer alan ifadeler yazarın kendi görüşleridir ve Mepa News'in editöryel politikasını yansıtmayabilir.