İran devlet televizyonu, Ankara’da sokak röportajları yapıp insanlara Kâsım Süleymânî’yi sormuş. Üç-dört kişi bulmuşlar: Bir esnaf, bir başörtülü hanım, bir genç ve bir de piyango satıcısı. Esnafı iki farklı açıdan çekip iki ayrı kişi gibi göstermişler. Genç de “Yok, tanımıyorum” dediği halde, Farsça dublajda çocuğa “Büyük adamdı” dedirtmişler.

(Rahmetli Muhammed Mursî, Tahran’da Suriye’deki mezalimi eleştirdiğinde de, İranlı resmî tercüman, konuşmadaki “Suriye” ibarelerini Farsçaya “Bahreyn” olarak çevirmiş, İran devlet televizyonu bu tahrifatı canlı olarak vermişti.)

İran’ın propagandaları bitmez, onlara kanacak birileri de her zaman bulunur. Ama biz tekrarlayalım yine:

* Kâsım Süleymânî, tıpkı Miloseviç, Karadziç, Stalin ve emsalleri gibi, katliam ve tehcirle tarihe geçmiş bir savaş suçlusuydu. Elinde yüzbinlerce Müslümanın kanıyla dünya hayatını tamamladı,

* Bir kişiyi ABD’nin öldürmesi, onu otomatikman “şehit” veya “kahraman” yapmaz. Amerikan emperyalizmi dünyanın her yerinde, her kimlikten insanı öldürüyor. Hepsini “şehit” mi kabul edeceğiz?

* Ve bir soru daha: İran, Türkiye sınırları dâhilinde özgürce Fars ve Şiîlik propagandası icra ederken, kendi sınırları dâhilinde aynı ölçekte Türkiye ve Sünnîlik propagandasına müsaade eder mi? Cevabın “hayır” olduğunu hepimiz biliyoruz.

Bu yazı, Taha Kılınç'ın şahsi sosyal medya hesabında, 3 Ocak 2020 tarihinde yayınlanmıştır.