İsrail'in Gazze Şeridi'ndeki tutumunu "açıklamanın" hiçbir yolu yoktur. Böylesine korkunç boyutlardaki yıkım, ölüm, açlık ve kuşatma, İsrail kamu diplomasisi (hasbara) gibi etkili bir propaganda makinesi tarafından bile artık açıklanamaz veya meşrulaştırılamaz.

Kötülük artık hiçbir propaganda ile gizlenemez. İsrail'in kazanan mağduriyet, Yiddishkeit, seçilmiş halk ve Holokost kombinasyonu bile artık resmi bulanıklaştıramaz. Dehşet verici 7 Ekim olayları kimse tarafından unutulmadı, ancak bu Gazze'deki görüntüleri haklı çıkaramaz. Bir günde 162 bebeğin öldürülmesini açıklayabilecek propagandacı -bu hafta sosyal medyada yer alan bir rakam- henüz doğmadı, iki ayda yaklaşık 10 bin çocuğun öldürülmesinden bahsetmiyorum bile.

İsrail şimdiden güncellenmiş "Yad Vaşem"ini kuruyor. Amerika Birleşik Devletleri'nden yüzlerce Yahudi görevli, güneydeki yanmış kibbutzlara düzenli uçuşlarla gönderiliyor. Natan Sharansky de bu hafta Kfar Azza'ya gitti, antisemitlerin bize ne yaptıklarını görmek ve göstermek için.

Bundan böyle hiçbir resmi konuk Kibbutz Be'eri'den geçmek zorunda kalmadan İsrail'e inemeyecek. Ve sonrasında bakışlarını Gazze Şeridi'ne çevirmeye cüret ederse antisemitist olarak etiketlenecek. Birthright otobüslerini, her birinin başında Çek tüfeğini çekmiş bir askerle bekleyin. Onlar da çoktan Nir Oz'a doğru yola çıktılar.

Bunun bir işe yarayacağı çok şüpheli. Hasbara artık ahlaksız bir makine. Bize yapılanlar karşısında şoke olmakla yetinip o zamandan bu yana yaptıklarımızı görmezden gelenlerin ne dürüstlüğü ne de vicdanı vardır. Gazze'yi görmezden gelip sadece Kfar Azza'ya şaşırmak olmaz. Hamas'ın bize yaptıklarını dünyaya anlatmak ve göstermek elbette zorunludur. Ama hikaye sadece burada başlıyor. Burada bitmiyor. Devamını anlatmamak alçakça bir harekettir.

Küçümsenmemesi gereken korkunç İsrail acısının yanı sıra, çok daha büyük bir acı şu anda Gazze Şeridi'nde yaşanıyor. Kapsamı muazzam ve umutsuzluğa neden oluyor. Bunun ne bir açıklaması var ne de buna ihtiyaç var. Gözleri kapalı ve kalbi mühürlü küçük bir devlet dışında, Gazze'den gelen ve tüm dünyada yayınlanan raporlar yeterli.

İsrail hasbarası bir aldatmacadır. Gerçeğin tamamı olmayan bir hikaye anlatır. Gerçeğin yarısından fazlasını saklayan hasbara, utanç verici bir faaliyet olarak görülmeliydi. Ama öyle değildir. İsrail'de Noa Tishbi gibi akıl almaz bir figür günün kahramanı haline geldi. Yaslı baba Eyal Waldman'ın evinde onuruna verilen bir partiye katılan ve bir elinde kadeh, diğer elinde Tishbi ile gülümserken fotoğraflanan Benny Gantz'a yapılan abuk sabuk saldırı asıl meseleyi ıskaladı.

Asıl mesele, hilekarların burada kahraman haline getirilmesidir. Tishbi'nin X hesabına göz atmak sizi kusturacak. Natalie Dadon, ama Hollywood yıldızlarıyla, yeni çağla, kucaklaşmalarla, gözyaşlarıyla ve Colgate gülümsemeleriyle, Gazze sınırına yakın bölgeden ölümle ve kitsch bir şekilde... Yahudi ulusu İsrail'in yerli halkıdır, biz buralıyız, dedi buradan göç eden kadın. Ben Gurion Havaalanı'na iner inmez sığınacak bir yere koşmak zorunda kaldı, tabii ki her "İsrail dostunun" kalbini titretmek ve onları gözyaşlarına boğmak için kendini filme aldı.

Ve mücevherler, ah Tishbi'nin mücevherleri: İki Davut Yıldızı, bir değil, sadece emin olmak için. Vir Chai kolyesi ve nehirden denize bir harita, hepsi altın. Çeyrek milyon takipçi. Hanuka Siyonist bir bayramdır. Tel Aviv saldırı altında bir şehir. Hamas yenildikten sonra Ortadoğu'nun neye benzeyeceğini hayal etmelisiniz dedi TalkTV'den Piers Morgan'a.

Ortadoğu'nun neye benzeyeceğini bilmek ister misiniz? Yerle bir edilmiş Gazze, iki milyon evsiz insan ve onların karşısında, yine yaralı ve hırpalanmış, Tishbi'nin adını bile duymadığı bir apartheid devleti.

Haaretz'de yayınlanan bu değerlendirme Mepa News okurları için Türkçeleştirilmiştir. Değerlendirmede yer alan ifadeler yazarın kendi görüşleridir ve Mepa News'in editöryel politikasını yansıtmayabilir.